Het verhaal van Ruben en Kathleen, koppel met een passie voor boogschieten

We ontmoeten Ruben en Kathleen in hun gezellige woning in Jabbeke. Na een warme ontvangst vertellen ze hun inspirerende verhaal.

Luister naar de podcast versie van hun verhaal hieronder.

Ruben Vanhollebeke is 46 jaar en blind. Hij ziet enkel nog licht en donker. Tot zijn 21 jaar reed hij nog met zijn bromfiets en werkte hij in de bouw, maar dat werd daarna niet meer mogelijk door de oogaandoening Retinitis Pigmentosa.

Zijn echtgenote Kathleen Meurrens is 37 en slechtziend sinds haar geboorte. Ze werd te vroeg geboren en dit had een grote impact op haar zicht. Ze is links helemaal blind en rechts ziet ze 30% met correctie.

Kindertijd en schoolgaan met ambities

Ruben zat in het reguliere onderwijs en ging tot zijn 18^e naar school waar hij als meubelmaker/schrijnwerker afstudeerde. Helaas kon hij door zijn aandoening deze job nooit uitoefenen. Kathleen volgde van kindsbeen af bijzonder onderwijs in Gent en op Sint-Rafael. Via de Centrale examencommissie behaalde ze haar diploma Kantoor, verkoop en secretariaat.

Ze leerden elkaar ook kennen op Sint-Rafael. Ruben vertelt over hoe een jonge dame met een Gentse rollende R en een belletje aan haar rugzak zijn aandacht trok. Hij nodigde haar uit om eens te koken voor haar en dat doet hij 17 jaar later nog!

Samenwonen en werken

Als slechtziend en blind koppel samenwonen lijkt niet voor de hand liggend, maar Ruben en Kathleen bewijzen dat het kan! Ze hebben een eigen woning waar alles steeds heel ordelijk en gestructureerd verloopt. Zo blijft er geen deur halfopen staan of slingert er niets rond waardoor het onvindbaar wordt. Ze merken het dan ook meteen als een goed ziend persoon in huis was. De grote boodschappen bestellen ze online en vrienden of familie brengen die tot thuis.

In huis gebruikt het koppel regelmatig hulpmiddelen. Ze hebben een elektronische loep om dingen snel te lezen en gebruiken een daisyspeler en Milestone om boeken te luisterlezen.

Ze zijn ook allebei aan de slag. Ruben werkt in de grootkeuken van SOBO, een sociaal restaurant in Brugge. Hij staat daar in voor het versnijden en voorbereiden van de maaltijden. Ook in de keuken van een restaurant in de buurt werkt hij een aantal dagen per week. Dat hij met een chefmes van 27 cm aan de slag gaat zal velen verbazen, maar hij zegt zo snel te zijn als Jeroen Meus.

Kathleen is al 13 jaar klantenadviseur bij Helan Ziekenfonds. Ze staat samen met haar collega’s in voor de Zorgwinkel. Telefonie, facturatie en bestellingen opvolgen horen tot haar dagelijkse taken. Ze gebruikt hiervoor de aangepaste software SuperNova op de laptop, een grote beeldschermloep en een elektronische handloep. Ze gebruikt dus geen braille, enkel vergroting.

Vaak onderweg

Om tot bij hun werkplek te komen gebruiken ze het openbaar vervoer. De bus brengt hen waar ze heen willen. Het frustreert soms wel dat ze er zo afhankelijk van zijn, vb. in het geval van een staking. Als het nodig is kunnen ze gelukkig wel eens rekenen op vrienden of familie om hen te brengen.

Ruben heeft ook een blindengeleidehond ter beschikking. Toto is een zwarte labrador en begeleidt hem nu 1.5 jaar. Ze zijn steeds meer op elkaar ingespeeld wat maakt dat hij een heel belangrijk element is in de zelfstandigheid van Ruben. Thuis is hij een gewoon gezelschapsdier.

Ze gaan ook graag op uitstap. Dan laten ze zich begeleiden door vrienden of familie. Vooral voor hun hobby zijn ze vaak onderweg.

Wereldkampioen boogschieten

Ja, je leest het goed. Ruben en Kathleen doen beiden aan boogschieten voor slechtziende en blinde personen. Ze doen dit bij de club ‘De Straffe Boog’ in Sint-Andries Brugge.

Voor het schieten gebruiken ze een statief met een buis die verticaal naar boven gaat en waaraan een bolletje zit. Vervolgens plaatst de schutter zijn hand tegen dat bolletje en op basis van een ziende spotter richt hij de pijl naar de roos. Bekijk hier een video. Dankzij veel oefenen is Ruben ondertussen 2 x Wereldkampioen, 1 x Europees Kampioen en ook alle wereldrecords staan op zijn naam. Samen met Kathleen, die sinds een jaar ook actief deelneemt aan wedstrijden, en zijn begeleiders, reist hij in Europa en daarbuiten om aan wedstrijden deel te nemen: Engeland, Frankrijk, Tsjechië, Italië, Korea, Dubai …

Bijzondere vragen

Als we vragen naar bijzondere vragen die ze soms krijgen, dan komen die snel en met een lach.

Vragen zoals: Draag jij jouw hond misschien? Hij lijkt een handvat te hebben! Of heeft jouw hond iets aan zijn rug? Met al dat ijzer op zijn rug. Ook eens: Leest jouw hond het busbord ook? Dan antwoordt Ruben dat hij het nog aan het leren is.

Soms denken mensen dat Toto overal de weg kent, maar dat is niet zo. Hij kent 15 à 17 trajecten en gaat tijdens het wandelen vooral afvinken. Eerst voorbij de bakker, dat is het niet, dan naar de winkel, vervolgens de apotheek, … Zo komt Ruben overal.

Ruben en Kathleen wijzen er ook op dat ze graag hebben dat mensen vragen stellen. Dat ze zich niet geremd hoeven te voelen, want dat is niet nodig. Sommige mensen in hun situatie vinden dat niet fijn, maar zij hebben daar geen probleem mee.

Dagelijks zichzelf aan andere bewijzen

Soms frustreert het wel eens dat mensen dingen uit hun handen nemen. Of dat ze de kans niet krijgen om zich te bewijzen. Zo kunnen mensen ook niet weten of ze het al dan niet kunnen. Voor hen is het zichzelf bewijzen vaak een dagelijkse taak.

Ruben geeft aan dat je soms ook je kansen met afdwingen en er op staan dat je kan bewijzen dat je het kan. Hij bekijkt dit als een uitdaging en streeft ernaar mensen met wie hij samenwerkt te laten vergeten dat hij een beperking heeft. Ook voor Kathleen is dat een groot compliment. Als haar collega’s haar zien zoals de andere collega’s, zonder beperking.

Als advies voor ziende mensen geven ze graag mee dat ze mensen met een beperking, in elke vorm, de kans moeten geven zich te bewijzen. Doordat jij hem beperkt in kansen, beperk je die persoon nog meer. Sta ook open om die persoon zichzelf te laten zijn.

Voor lotgenoten delen ze graag elk hun levensmoto:

Ruben: “Niet gaan bestaat niet, alleen moeilijk gaan”

Kathleen: “Werk hard, want met moed en volharding bereikt de slak de ark”. “Wees fier op jezelf en toon wat je kan”.

We wensen Kathleen en Ruben van harte te bedanken voor dit open gesprek en wensen nog heel veel succes in al wat ze ondernemen.

Wil je net als Ruben en Kathleen de juiste hulpmiddelen gebruiken om onafhankelijk in het leven te staan? Contacteer onze visusconsulenten voor advies sales@sensotec.be of 050 39 49 49.

Heb je ook een bijzonder verhaal dat je met iedereen wil delen? Dan kan je ons steeds contacteren vision@sensotec.be en wie weet verschijn je ook in deze rubriek.