Alexandre Latora, 25 jaar, woont met zijn ouders in Ransart, vlakbij Charleroi. Hij is blind sinds zijn geboorte. Al vanaf zijn kleutertijd beseften zijn ouders dat hij een zichtprobleem had. Na dokters en oogartsen te hebben geraadpleegd, ontdekten ze dat Alexandre een netvliesloslating had. Dit was moeilijk nieuws voor zijn ouders om te verwerken, maar ze wisten niet dat het leven van Alexandre vele prachtige verrassingen in petto had, waaronder een buitengewone gave voor muziek, geërfd van zijn ouders.

Alexandre begon zijn schoolcarrière in het speciale onderwijs bij IRSA, op de kleuter- en basisschool, tot hij 8 jaar oud was. Toen besloten zijn ouders hem in te schrijven op een gewone school. Aanvankelijk was dit een geweldige ervaring voor hem, maar vanaf het derde middelbaar rezen vragen over de studieresultaten van Alexandre.

Men geloofde niet dat die uitstekende resultaten zijn eigen verdiensten waren. Tot zijn spijt besloten zijn ouders hem van school te halen en thuis onderwijs te geven. Hierdoor voltooide hij zijn studie in 2 jaar in plaats van de normale 3 jaar.

© Hugo Derycke – l’Avenir

Alexandre werd geboren in een gezin waar muziek centraal staat en werd dan ook al op jonge leeftijd ondergedompeld in muziek. Zijn moeder, Nathalie, is een professionele pianiste en zijn vader, Vincent, is een gepassioneerde gitarist.

Alexandre leerde muziek kennen via zijn zintuigen en hoorde en onthield de muziek die zijn ouders dagelijks speelden. Hij volgde les aan het Conservatorium. Hij heeft een absoluut gehoor en kan bijvoorbeeld alle toetsen van een piano herkennen. Met zijn fenomenale geheugen hoeft hij maar één keer naar een stuk te luisteren en kan hij vervolgens de noten reproduceren op gitaar of bas zonder eerst een partituur te raadplegen.

Zijn muzikale talent stelt hem in staat om verschillende instrumenten te bespelen: gitaar, bas, trompet en harmonica hebben geen geheimen voor hem. Hij heeft ook talent voor piano en zingen, en dat zelfs in verschillende talen: Engels, Spaans, Portugees, Braziliaans... Zijn passie voor muziek en Latijnse talen wordt weerspiegeld in zijn liefde voor de Bossa Nova stijl. Bossa Nova is een muziekstijl die eind jaren 1950 in Brazilië ontstond, een kruising tussen samba en cool jazz.

Wat muzikale gevoeligheid betreft, wordt Alexandre bij het componeren van stukken minder aangetrokken door het technische aspect. Voor hem is het de ideale manier om zijn emoties uit te drukken. Het stelt hem in staat om heel naturel te spelen. Alexandre speelde al in verschillende bands en is lid van het collectief Bossa Flor.

Hij heeft een passie voor Latijns-Amerikaanse muziek. Hij houdt van de menselijke waarden die deze muziek overbrengt. Bovendien heeft hij al de kans gehad om met Braziliaanse muzikanten te spelen. Alexandre begeleidt ook een Franse variétézanger op bas en neemt met hem deel aan studio-opnames. Af en toe treedt hij ook solo op.

Ernaast vind je een video van een van zijn optredens met het Bossa Flor collectief.

Aan het begin van zijn schoolcarrière begon hij in braille te schrijven met een brailleschrijfmachine die hij bij Sensotec had gekocht. Later besloten zijn ouders dat het beter voor hem zou zijn om een brailleschrijfblok van Euroscope te gebruiken (welke vroeger door Sensotec werd verdeeld). Zijn vader hielp hem zijn lessen te herstructureren zodat ze ook toegankelijk waren voor braillelezers. Tot het einde van zijn middelbare school gebruikte hij altijd dit apparaat om in braille te lezen. Alexandre heeft onlangs een BrailleNote Touch aangeschaft, een apparaat waarmee hij gemakkelijk toegang heeft tot internet. Hij raadt alle jonge mensen sterk aan om braille te leren.

Voor ontspanning gebruikt Alexandre ook een Daisy-speler om luisterboeken te luisterlezen. Hij houdt erg van verhalen met menselijke waarden, over verschillende culturen of inspirerende levensverhalen. Hij is onlangs begonnen aan een luisterboek over Nelson Mandela. Soms luistert hij naar podcasts op het Auvio-platform van RTBF over de geschiedenis van Latijns-Amerika.

Alexandre bezoekt regelmatig een HVFE-centrum om computervaardigheden voor visueel gehandicapten te leren. Hij zou ook graag vloeiender overweg kunnen met een iPhone. Via de Braille Liga heeft hij een set gezelschapsspellen gekregen die aangepast zijn voor slechtzienden, daardoor kan Alexandre samenspelen met zijn vrienden.

Alexandre leerde Nederlands en Engels op school. Engels was prima, maar Nederlands was moeilijker. Later ontwikkelde hij een passie voor Latijnse talen zoals Spaans. Samen met zijn vader begon hij via internet de basis van de taal auditief te leren. Dankzij de Michel Thomas-methode om talen te leren, hoeft je niets op te schrijven of uit je hoofd te leren, maar moet je echt de regels van de taal begrijpen. Het is dus ideaal voor blinde mensen.

Omdat Spaans een taal is die dicht bij het Frans staat, had Alexandre snel de basis mee. Om zijn kennis van de grammatica te verdiepen, begon hij lessen te volgen. Hij kopieert zijn lessen vooral in braille. Dankzij BrailleNote Touch kan Alexandre nu onderzoek doen naar talen, muziek en meer. Het apparaat heeft ook een beeldscherm, zodat Alexandre informatie kan delen met de ziende mensen om hem heen: zijn ouders, zijn leraar, ...

Alexandre heeft twee oudere zussen met wie hij een echte band heeft en ze zien elkaar regelmatig bij zijn ouders thuis. Hij heeft een zeer goed geheugen, waardoor hij een zeer sterke band kan opbouwen met de mensen die hij ontmoet, zelfs over een vrij korte periode. Hij houdt sterke herinneringen aan mensen die indruk op hem hebben gemaakt. Alexandre hecht veel waarde aan vriendschappen. Zo heeft hij nog steeds contact met vrienden die hij op de middelbare school ontmoette.

Een advies dat hij aan ziende mensen zou willen geven om goed met blinde mensen om te gaan, is om te proberen bepaalde automatismen af te leren en jezelf in de plaats van de blinde persoon te stellen, zodat deze zich niet ongemakkelijk voelt. Als je bijvoorbeeld een blinde een hand wilt geven, moet je niet gewoon je hand uitsteken, maar het initiatief nemen door op de persoon af te stappen en beleefd te vragen: "Mag ik je hand schudden?

Alexandre wil het interview afsluiten met de volgende woorden: "Ondanks de tegenspoed van het leven en de geopolitieke onrust, moeten we hoopvol blijven en een welwillende blik op de toekomst houden."

We willen Alexandre bedanken voor dit open gesprek en wensen hem nog veel succes bij het musiceren in de toekomst.

Geef ons een seintje en we nemen contact op: vision@sensotec.be .