We hadden een boeiend gesprek met Harry Viaene. Deze 45 jarige piaonostemmer woont vlakbij Mechelen en werd blind geboren door een erfelijke aandoening. Hij groeide op in het West-Vlaamse Tielt en bracht een deel van zijn jeugdjaren door op Spermalie te Brugge. Daarna volgde hij les in het gewone onderwijs in het college van Tielt. Hij studeerde vervolgens 4 jaar Musicologie in Leuven waar hij ook zijn vrouw ontmoette. Ze besloten om in de regio te blijven en gingen in Muizen bij Mechelen wonen. Dat is heel centraal gelegen en biedt toegang tot de grotere steden via het openbaar vervoer en daarmee ook meer kans op werk als blinde persoon.

Foto: Knack - Tine Hens

Harry herinnert zich zijn kindertijd op Spermalie als een heel mooie tijd waar veel kon en er weinig regels waren. Zo speelde hij na schooltijd veel op fietsjes en go-karts met de andere leerlingen. Vanaf het vierde middelbaar moest hij overstappen naar een gewone school in Tielt, het Sint-Jozef college. Hij werd er goed begeleid door de leerkrachten en de GON-begeleidster Rita Patteeuw. Hij leerde al snel dat als je je best deed dit werd gewaardeerd en er veel in return kwam. Sensotec introduceerde juist in die periode de Braillescope, een digitaal braillenotitietoestel en dat maakte een groot verschil voor hem. Harry werd een overtuigde Braillescope-gebruiker en gebruikte de Euroscope aan de universiteit. Hij is dan ook klant bij Sensotec van het eerste uur!

Harry werkt als archivaris op de VRT, maar heeft ook een zelfstandig bijberoep als pianostemmer. Hij repareert piano's en zoekt ook naar tweedehands piano’s om te herstellen en te verkopen. Zijn passie voor piano's begon toen hij nog op Spermalie zat, waar het gebouw vol stond met piano's.

Harry herkende al snel welk instrument vals klonk en welk niet. Hij begon op tienjarige leeftijd met het afregelen van de piano's daar en heeft zichzelf alles geleerd wat hij nu weet. Hij volgde later ook een opleiding tot pianostemmer bij Syntra. Naast piano speelt hij ook klarinet.

In zijn twintiger jaren speelde hij mee in de band ‘Buurman’. Wat begon als een studentengrap groeide uit tot een professionele band waarmee ze heel Vlaanderen aandeden. Een tijd vol rock & roll, maar wegens tijdsgebrek en andere prioriteiten, zoals zijn 2 dochters, nam Harry afscheid van die ‘wilde’ jaren.

Braille is nog steeds belangrijk voor Harry, en hij maakt er dagelijks gebruik van in zijn werk als archivaris bij de VRT. Hij heeft een Papenmeier-brailleleesregel die hem helpt bij het navigeren door het archiefsysteem van VRT. Samen met Sensotec collega John en een IT-medewerker van VRT zocht hij uit hoe de database toegankelijk kon gemaakt worden voor JAWS en zijn brailleleesregel. Hij kent beide heel grondig zodat hij nu de database, met al zijn invulvelden en keuzemenu’s, vlot kan gebruiken.

Hij zou het aanleren van braille aanraden aan jongeren met een visuele beperking ondanks de ruime beschikbaarheid van gesproken ondersteuning. Het biedt volgens hem heel wat meer kansen op bijvoorbeeld een administratieve job als de zijne.

Foto: David Legreve

Foto: Mats Takacs

Harry gebruikt voornamelijk zijn smartphone en brailleleesregel om zijn weg te vinden in het dagelijks leven. Denk aan de gebruikelijke apps om te bankieren, mailen en whatsappen, maar ook een app om hem te helpen bij het stemmen van piano’s en te reizen met de Lijn en NMBS.  Hij heeft ook altijd zijn witte stok bij en heeft een blindengeleidehond genaamd Scott, die hem helpt met het navigeren door de stad.

Scott is nu 3 jaar zijn maatje wanneer hij onder andere in het voorjaar gaat wandelen in een natuurgebied om vogels te spotten. Samen staan ze dan voor dag en dauw op om op ontdekking te gaan in de natuur en vogels te herkennen op geluid. Hij geeft aan dat dit kan dankzij zijn uitstekende oriëntatievermogen en het vertrouwen dat hij heeft in Scott. In nood kan Google Maps soms helpen of een vriendelijke voorbijganger.

Daarnaast zingt Harry als tenor in een projectkoor, het CCF (Chamber Choir Flanders) in Mechelen. Hij studeert de stukken auditief in en samen met zijn koorgenoten staat hij regelmatig op het podium.

Harry aanvaardt doorgaans zijn beperking en ziet steeds de positieve kant van de zaken. Als we vragen wat hem wel eens frustreert, dan is het wel de inrichting van het openbaar domein en toegankelijkheid van het openbaar vervoer. Beiden zorgen ervoor dat hij zich zelfstandig kan verplaatsen, wat hij heel belangrijk vindt, maar ze zijn vaak niet aangepast of onderhevig aan wijzigingen.

Aan ziende mensen geeft Harry het advies om zo normaal mogelijk te handelen naar slechtzienden of blinden toe en nooit veronderstellingen te maken over iemands handicap. Als je wil helpen, vraag dat dan. Als een blinde of slechtziende hulp nodig heeft, dan zal hij/zij dat zeker vragen en zo niet, is het teken dat hij verder kan. Even polsen of hulp nodig is mag altijd, maar grijp iemand niet vast zonder te verwittigen, want dat is heel schrikachtig.

Foto: Knack - Tine Hens

Aan mensen die op latere leeftijd slechtziend of blind worden geeft Harry het advies heel snel de witte stok te gebruiken. Hij begrijp dat hier een stigma rond hangt, maar getuigt ook dat dankzij die witte stok er veel gepaster met je wordt omgegaan. Mensen helpen je vlotter en het geeft je ook het zelfvertrouwen om zelfstandig de straat op te gaan.

Aan lotgenoten in het algemeen adviseert Harry iedereen om het positieve in elke situatie te zien en steeds te blijven zoeken naar manieren om de uitdagingen van het leven aan te pakken. ‘Always look on the bright side’ is een moto waar Harry duidelijk is van doordrongen.

We willen Harry bedanken voor dit fijne en open gesprek en wensen hem nog alle succes met al wat hij onderneemt.

Geef ons een seintje en we nemen contact op: vision@sensotec.be.